Doç. Dr. Özalp Ekinci, salgın sürecinde ailelerin tavrının çocuklarını da etkilediğini, kimi ailelerin çok telaşlı kimilerinin ise çok umursamaz davrandığını, bunun da çocukları farklı biçimlerde etkilediğini anlattı. Ekinci, çocukların mizacı ve biyolojik özelliklerinin de bu süreçte tesirli olduğunu belirterek, şöyle konuştu:
“Bilim Konseyi’nin önerdiği kurallara uymanın ötesine geçen, günü daima haberlerin karşısında geçiren, karamsarlık yaşayan ailelerin çocukları daha telaşlı. Korkulu ailelerdeki çocukların telaş seviyesi de yüksek oluyor. Bu da çocukların akademik faaliyetlere ahengini olumsuz etkiliyor. Salgın riskleriyle ilgili bilgi sahibi olmayan, gereğince tedbir almayan, farkındalığı düşük ailelerin çocuklarında da ahenk sorunu yaşanıyor. Her iki uçtaki aileleri Bilim Şurası’nın ihtarlarını dikkate almaya, dertte çoka kaçıp koruyuculuğu takıntı boyutuna getirmemeye, çocuklarıyla vakit geçirmeye ve günü iyi planlamaya davet ediyorum. Çocukları bulundukları yaşa nazaran yanlışsız bilgilendirmek gerekiyor. Her ne kadar kısıtlama olsa da imkân bulmak lazım. Haftada üç gün dışarı çıkan çocuk ile hiç çıkmayan çocuk ortasında ahenk, uyku kalitesi, moral, derse motivasyon, konutta anne, baba ve kardeşleriyle bağlantı açısından dağlar kadar fark oluyor. Hiç dışarı çıkmayan çocuklar öfke denetim zorluğu yaşıyor, meskende aileleriyle çatışıyor.
DİKKAT EKSİKLİĞİ VE HİPERAKTİVİTE BOZUKLUĞU OLAN ÇOCUKLAR ZORLANDI
Salgın öncesinde de görülen birtakım rahatsızlık cinslerine sahip çocuklar bu süreçte daha da zorlandı. Pandemi devrinde en sık rastladığımız bahis, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu. Dikkat eksikliği olan çocuklar zati derse odaklanmada zorlanır. Sınıf ortamında bile, ortam iyi yapılandırılmamışsa, çocuk öğretmene yakın değilse, çocuğun dikkatini vermesini zorlaştıracak çeldiriciler varsa, bu çocuklarımızın esasen dikkat sorunu olurdu. Olağan ki yüz yüze eğitim olmadığında, öğretmen karşısında olmadığında, ekran karşısında bu çocuklarımızın öğrenme, derse odaklanma zorlukları daha fazla oldu. Dikkat zorluğu olan çocuklarımız bu periyoda ahenkte biraz daha zorlandı. Pandemi dışında da dertleri, kaygıları olan, anne babadan ayrılmakta zorlanan, hastalık tasası olan çocuklarımızın da bu devirde dertleri arttı. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozuklukları olan birtakım çocukların aileleri hastalık endişesiyle çocuklarını hastaneye götürmeye çekindi, bu da tedavi sürecini olumsuz etkiledi.
ÇOCUKLAR AKRANLARIYLA VAKİT GEÇİRMELİ
Yaş kümelerine nazaran çocukların akranlarıyla vakit geçirmesi kıymetli. Kimi ailelerin Bilim Şurası’nın belirlediği saatlerde bile çocuklarını dışarı göndermediği görüldü. Çocukların akranlarıyla gelişimsel bir periyot olarak vakit geçirmesi gerekiyor. Bu bahisteki sorunlara en çok ergenlerde rastladık. Salgın nedeniyle çok telaşlı birtakım aileler ergenlik yaşındaki çocuklarını bile dışarı göndermedi. Gençlerimiz, ailelerinin çok telaşlı tavırları nedeniyle hiç dışarı çıkmadı ya da çok az çıktı. Akranlarıyla hiç teması olamayan ergenlerde aşikâr zorluklar yaşadık. Kimileri kliniklerimize de geldi. Aslında akranlarıyla görüşmekle ilgili zorlukları olan, biraz kendilerini zorlayarak biraz ailenin takviyesiyle biraz etrafın motivasyonuyla toplumsal etkileşime başlayabilen, utangaç ergenler var. Bu küme çocuklarımız meskende kısıtlanınca çabucak teknolojik aygıtlara yöneldi. Haftalarca, aylarca dışarı çıkmayan ergenlerimiz oldu. Bu çocuklarımızın toplumsal etkileşim hünerlerinde bir gerilik oldu. Pandemi bittikten sonra bunların büyük kısmı telafi edilecektir lakin şu devirde biz daima vurguluyoruz: Bilim Konseyi’nin önerdiği formda lütfen çocuklarınızı dışarı çıkarın. Günde kaç saatse o saati kesinlikle değerlendirin. Kimi ailelerimiz çocuklarını belirlenen saatlerde bile dışarı çıkarmıyorlar. Bu ailelerin çocuklarının hem gelişimsel gereksinimi karşılanmıyor hem de o yaşta edinmesi gereken tecrübeleri elde etmediği için tam olarak gelişemiyor. Bu periyotta teknolojik aygıt kullanımı da çok arttı. Pandemi bittikten sonra teknolojik aygıtlara bağımlılıkta çok büyük bir artış olduğunu gözlemleyebiliriz. Bu süreç bitse bile teknolojik aygıtla hayatını geçiren çocukların bu alışkanlıklarını kırmak sıkıntı olabilir.”
Hürriyet
